Fritzerland

Goed, ik kan kiezen voor een andere titel, en deze vind ik het meest passend. Deze week kijk ik met een half oog naar Youtube: ik zoek iets over Sonja Barend en stuit op een fragment uit 1995: Maurice de Hond legt (het) internet uit aan Sonja Barend. Mijn mond valt open van verbazing. Eén jaar eerder heb ik het ook: internet. Helemaal niet zo vanzelfsprekend en nog best ingewikkeld. Op een druilerige donderdagavond in het najaar schuif ik aan bij Donner - in 1994 een van de grootste boekentempels van Nederland, en misschien wel van Europa.  Die avond spreekt Francisco van Jole over internet. Op een van de bovenste etages staat een batterij van computers met kenners van Knoware om na de lezing uitleg te geven. Ik luister ademloos naar zijn betoog. "Ik moet ook" denk ik daarna. Een paar dagen daarna pruttelt mijn modem vrolijk: via een inbelverbinding in Utrecht ben ik verbonden met Internet, en ik heb geen idee wat ik doe. Ik speel met de enige internetbrowser (Mosaic) die beschikbaar Continue Reading

The gentleman patiently walking me through the controls of the Aston Martin V8 Vantage stopped mid-sentence and eyed me, as if he’d picked up on something in my body language. “Have you driven a supercar before?” My mind raced; I hadn’t. Seen supercars? Sure, I’d even had the pleasure of sitting in a few. But for perfectly good reasons: cost, liability, rarity, inexperience, my comprehensive lack of wealth or social status. No one had entrusted me with the keys before. “I’ve driven a number of clutchless  manuals,” was about as far as I could get without lying to the guy who was about to grant me custody of an expensive vehicle for one day. Since I was very young, I have loved cars. I drive a SAAB 9-3 Convertible in the summer and a four wheel drive BMW 530XI Touring in the slick of Switzerland winters. I love these two cars, the make my commuting fun. But this is the Aston Martin V8 Vantage. I love the short, brutal look, the noise it makes and especially the sportier, more engaged Continue Reading

Misschien het best bewaarde geheim van Zurich (Altstetten), lunchen op het dak van een kantoorgebouw (Hermetschloostrasse 70, Zurich). Vlees, vis of vegetarisch, met heel veel groente, altijd water en ijsthee en voor een prima prijs. Super relaxed en praktisch naast het kantoor waar ik werk. Uitzicht over de stad is adembenemend. Wij strijken hier soms neer met een groep collega's. Flink op tijd anders is de plek op dit terras vergeven, en reserveren is bijzonder lastig. Zurich is niet de hoofdstad van Zwitserland (hoofdstad is sowieso een discussie, maar die rol wordt door de stad Bern vervuld). Op de culinaire lijst moet Zurich Genève voor zich dulden. Maar als het op eten aankomt, dan heeft de stad beslist veel te bieden. Iedere maand word ik tenminste een paar keer verrast door locatie, en spijzen. Op uitnodiging twee weken geleden bij Frau Gerolds Garten Ik heb zelf niet zoveel met het concept 'Biergarten'. The best things in life are simple. Beer, bbq, music, sun, and lovely Continue Reading

Yes, I already shared a p piece of information which reveals the plot of this story, and I suggest you keep reading as it is a quite remarkable story.  The title could be “I got stuck in traffic and arrived just in time to catch my flight” but that's not really what happened. Last Friday I drove back with my car from Zurich, leaving part of a meeting behind, to take another one at my apartment in Freienbach.  My flights are usually late, which is convenient as I am able to finish of work, clean the apartment and commute by train to Zurich Airport. I’m becoming a pretty seasoned business traveler. I rarely check my bags, and I have no sympathy for fellow travelers who don’t have their belt, shoes, laptop, and plastic baggie of liquids in your hand before they get to the metal detectors. Last Friday I  made an embarrassing mistake. Nearly missing flights is nothing new for me. I hate waiting in airports (and in idle aircraft), and I like living on the edge. I have, many times, Continue Reading

Ik moest even op zoek naar een ‘catchy’ titel anders leest niemand dit stukje. Ik heb inmiddels iets meer dan één jaar ervaring met het werken in Zwitserland en voor een (hele) grote organisatie. Met een kernteam van 100 medewerkers hebben wij onze tanden gezet in een bijna niet te bevatten transitieprogramma. Er zijn miljard miljoen manieren om informatie voor jezelf inzichtelijk te krijgen en voor mij werkt schrijven het beste. Als ik kan kiezen, dan heeft schrijven met een pen nog de voorkeur boven tikken op een computer maar beide systemen zijn effectief. Daarnaast maak ik gebruik van Evernote (gedachten/korte samenvattingen), Trello (acties/samenwerken), Todoist en Penzu (dagboek). Ergens denk ik dat WordPress een soort therapie is, dus misschien hoort dat als tool ook gewoon in dit overzicht.  "The first draft of anything is suspect unless one is a genius."  Ernest Hemingway Zürich (in Zwitserland) staat in de Top 10 van meest aangename steden om te werken en te wonen. Continue Reading